Aangezien de individuele wedstrijd een kleine 200 kilometer verderop is, en er verwacht werd uiterlijk kwart voor 9 aanwezig te zijn, werd er besloten om deze wedstrijd te combineren met een stukje teambuilding door samen te overnachten en te ontbijten dichtbij het wedstrijdparcours. Credits naar Michel en Winnie voor het regelen. Zaterdag om iets over 9 uur in de avond stond mijn taxi voor (Leo, bijna vaste chauffeur) om ons veilig naar ons vakantieadres te loodsen. Na een voorspoedige reis aangekomen fietsen in de woonkamer gezet (en zo hoort het). Snel beddenverdeling uitgevoerd en overgegaan tot onze verdiende nachtrust!
Om 6:30 gingen de wekkers synchroon af en werd de van thuis meegesmokkelde espresso aan de praat geslingerd en van het meegenomen ontbijt genoten.
Nu alle spullen verzamelen en alles en iedereen de auto weer in. Supercoach Huib en Winnie zijn de startnummers op gaan halen onder begeleiding van mascotte Buddy en wij hebben vast de materialen klaargezet. Richting wisselzone, spulletjes klaarzetten en voorbereiden op de wedstrijd welke om 9:45 zou beginnen.
Om 9:35 het water in, zonder wetsuit (watertemperatuur 24 graden) stukje inzwemmen, positie innemen en wachten op het startschot welke uiteindelijk toch maar achterwegen werd gehouden wegens falen van het kanon. Nu snel richting boei en proberen zo kort mogelijk er rechts omheen en op naar de volgenden boei. Het bleef druk onderweg maar kon aardig in mijn slag blijven totdat ik na het passeren van de laatste boei een hand bovenop mijn hoofd geplant voelde worden. Snel een boze blik en weer door richting wisselzone. Hier snel nog 2 plekken gepakt door zelfstandig het water uit te klimmen, tussen de helpende handen door. In m’n ooghoeken Ronald v/d Graaf en coach Huib langs de lijn met aanmoedigende woorden. Nu snel richting wisselen en dat flinke stuk lopen voordat er opgestapt kon worden. Maar wat bleek? Eerst een ronde door de wisselzone lopen om achterin te draaien en terug te lopen voor de fiets waar ik Michel tegenkwam. Dat betekende wel een streep door de rekening. Schoenen zaten al op de fiets zodat de grotere afstand lopen mij makkelijker af zou gaan. Dan maar het beste er van zien te maken en zo snel mogelijk goed in de schoenen zien te komen wat helaas voor mij niet super soepel verliep.
Nu tempo maken en lekker liggen op mijn aerostuur-proof ligstuur knallen. Dan valt op dat mijn tellertje geen afstand meer optelde. Na nog een poging opnieuw te starten gaf deze aan dat het geheugen vol zat (beginnersfout) dan maar rekenen en inschatten hoever we zitten en krachten verdelen. Toen kwam het moment waar ik bang voor was. Een soort wervelwind welke de tekst: tot straks bij het lopen riep kwam voorbij gestoven. Supermichel, welke snel aan de horizon verdween. Nu draaien, stukje wind tegen en de maas oversteken, tunneltje door en slingerberg op. Stevig klimmetje, lichtste verzet en blijven trappen. Ik heb er hier wel 5 of 6 in weten te halen met in het achterhoofd de gedachte dat heuvelafwaarts er iets uitgerust kon worden. Nu de laatste kilometers. Voor de brug rechtsaf en schoenen uit en de laatste meters fietsen. Snel van de fiets afspringen en na een belachelijk snelle wissel aan het laatste onderdeel beginnen.
Eerst het ”extra lusje” waarna de ronde kon beginnen. Even rustig goed tempo zien te vinden en lekker proberen te lopen. Bij het lusje kwam ik Michel tegen welke aan zijn ronde was begonnen. Lekker Mies! Doorknallen! En zelf de bemoedigende woorden “wel even doorlopen” meekrijgen. Nu draaien en aan de ronde beginnen waar Huib en Ronald zich hadden geïnstalleerd. Nu lekker lopen en plekken zien te winnen. Ik werd wel een paar keer ingehaald, maar vaker was ik zelf aan het inhalen. Door de enkele ronde had ik helaas geen idee hoever ik was waardoor ik het doseren wat lastig vond. Totdat het parcours er weer bekend uitzag en zo wel in kon schatten hoever ik was en wat er nog zou komen. Nu de laatste meters nog. Op een meter of 40 nog 2 lopers voor. Even kijken of we die nog kunnen pakken wat uiteindelijk nog lukte ook voor de finish! Michel was al binnen en stond me op te wachten. Nu nog Leo en Erik welke heel snel aan kwamen stuiven!
Uiteindelijk weer een mooie wedstrijd gespeeld met een 11e plaats wat ons weer heeft laten stijgen in de tussenstand tot een 12e plek! Super gewerkt mannen! Huib super dat je het stelletje ongeregeld hebt weten te temmen! Ronald v/d Graaf bedankt voor jet support! Winnie bedankt voor de tips en tricks! En natuurlijk buddy, van s’avonds laat tot s’middags, altijd enthousiast! High-five
